เจาะลึก...ประวัติพระเทพญาณมหามุนี (หลวงพ่อธัมมชโย) 

ตอนที่ 4 ความฝันอันยิ่งใหญ่ในวัยเยาว์

*** แม้จะมีชีวิตอิสระในขณะที่เป็นวัยรุ่น แต่ท่านก็มีความประพฤติดีงาม และตั้งใจศึกษาเล่าเรียน ในระยะนี้เองท่านเริ่มสนใจศึกษาพระพุทธศาสนา

*** ท่านเป็นผู้ขวนขวายในการศึกษาหาความรู้ต่างๆ อยู่เสมอ และมีความสุขกับการใช้เวลาว่างไปแสวงหาความรู้ตามแผงหนังสือ หรือตลาดนัดหนังสือนานาประเภท เช่น ตามริมคลองหลอดบ้าง ท้องสนามหลวงบ้าง ผิดกับเด็กวัยเดียวกันที่มักจะเอาแต่เที่ยวเล่นสนุกสนานไปวันๆ 

*** หากวันใดเจอหนังสือที่เกี่ยวกับการปฏิบัติกรรมฐาน เป็นต้องหยิบอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก อย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่าย ยิ่งอ่านก็ยิ่งขัดเกลาความคิดให้มองเห็นความทุกข์ในทางโลกยิ่งขึ้น 

*** แม้กระทั่งหนังสือประเภทประวัติบุคคลสำคัญของโลก ก็อ่านแล้วอ่านอีก จนจำชื่อและผลงานของแต่ละท่านได้แม่นยำ 

*** สิ่งเหล่านี้ได้จุดประกายความคิดในใจว่า เราเกิดมาทำไม อะไรคือเป้าหมายของชีวิต ซึ่งความคิดเกินวัยนี้ ท่านเขียนไว้ในสมุดบันทึกเมื่ออายุได้ 13 ปี มีเนื้อหาตอนหนึ่งว่า

“ถ้าเรามาทางโลกก็อยากไปให้สูงสุดในทางโลก ถ้าหากว่าอยู่ในทางธรรมก็อยากจะไปให้สูงที่สุดในทางธรรม และก็จะนำพระพุทธศาสนาไปเผยแผ่ทั่วโลก”

*** ใครเลยจะคิดว่า ความฝันในวัยเยาว์ของเด็กชายตัวน้อยๆ คนหนึ่ง จะกลับกลายเป็นจริงขึ้นมา เพราะในปัจจุบันบุคคลท่านนี้ คือ พระมหาเถระของพระพุทธศาสนา ผู้นำแสงสว่างจากดวงตะวันแห่งสันติภาพภายในอันเกิดจากการทำสมาธิ แผ่ขยายไปสู่ดวงใจของผู้ใฝ่สันติภาพทั่วโลก

 อ้างอิงจากหนังสือ ปฏิบัติการเพื่อสันติภาพ Mission for Peace